دقت و قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن در اندازه‌گیری عیوب انکساری

هدف: تعیین دقت فتو و اتورفرکشن در مقایسه با سایکلواتورفرکشن و قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن. روش پژوهش: در این مطالعه مقایسه­ای، 86 چشم از کودکان 7 تا 12 سال بررسی شد. عیوب­ انکساری توسط فتورفرکتومتر (PlusoptiX SO4, GmbH, Nürnberg, Germany) و اتورفرکتومتر  (Topcon RM800, USA) با و بدون سایکلوپلژی اندازه­گیری گردید. برای ارزیابی قابلیت تکرارپذیری فتورفرکتومتر اندازه­گیری هر چشم، 3 بار و تحت شرایط یکسان تکرار شد. یافته‌ها: توافق کلی میان فتو و سایکلواتورفرکشن در کلیه عیوب انکساری بیش­تر از 81 درصد بود. حساسیت و ویژگی فتورفرکشن در حالی که برای نزدیک‌بینی و آستیگمات قابل قبول بود، برای دوربینی آمبلیوژنیک (>3/5+ دیوپتر) 46/15 درصد و برای دوربینی غیرآمبلیوژنیک (از 2+ تا 3+دیوپتر)، 65/38 درصد بود. به دلیل وجود شیفت نزدیک‌بینی در نتایج فتورفرکشن نسبت به سایکلواتورفرکشن در عیوب انکساری دوربینی آمبلیوژنیک (0/006P=) و غیرآمبلیوژنیک (0/001P=)، تعیین معیار 1/12+ و 2/6+ دیوپتر بجای 2+ و 3/5+ دیوپتر حساسیت فتورفرکشن تا حد 84/62 درصد و 69/23 درصد افزایش نشان داد. هم‌چنین قابلیت تکرارپذیری فتورفرکشن در تمامی عیوب انکساری قابل قبول بود (هم‌بستگی داخل خوشه‌ای (ICC): به ترتیب 0/98، 0/94 و 0/77 در نزدیک‌بینی، آستیگماتیسم و دوربینی). نتایج اتورفرکشن نیز مانند فتورفرکشن در مقایسه با سایکلواتورفرکشن از نظر دوربینی متفاوت بود، در حالی که از نظر نزدیک‌بینی و آستیگمات تفاوتی با سایکلواتورفرکشن نداشت. نتیجه‌گیری: اگرچه فتورفرکشن در نزدیک‌بینی و آستیگمات دارای دقت بالایی است، اما حساسیت آن در دوربینی پایین می‌باشد که می­توان با اعمال معیارهای تعیین شده، حساسیت آن را بهبود بخشید تا فتورفرکشن را به عنوان روشی مناسب در غربالگری عیوب انکساری اطفال در نظر گرفت. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1394؛ دوره 21، شماره 2: 144-153.